Aνάρτηση : 26 Νοεμβρίου 2011
Ένας νέος ζούσε ξέγνοιαστα και μακριά από προβλήματα στο εύπορο σπίτι της οικογενείας του. Την καθημερινότητα του, την κατελάμβαναν οι «μουσικές» των νερών του ποταμού, το θρόισμα των φύλλων, η μαγεία της γαλήνιας φύσης, οι φωνές των περαστικών και ενίοτε οι άμαξες που διέσχιζαν τον δρόμο.
Μετά ερχόταν η νύχτα και το διάβασμα στη σιωπή, με μόνο ήχο τα καιόμενα ξύλα. Έτσι περνούσε η ζωή του, με την αίσθηση ότι δεν υπήρχε τίποτα εκεί έξω και όλος ο κόσμος τελείωνε στα όρια του ματιού του.
Μέχρι που ένα απόγευμα πέρασε μπροστά του ένας άντρας ντυμένος στα μαύρα. Ο μυστηριώδης αυτός άνθρωπος έσπειρε με μια μόνο φράση του την αμφιβολία μέσα στο μυαλό του αγοριού. «Μην κοιτάζεις το δρόμο. Ακολούθησέ τον μέχρι τέλους» του είπε και έκτοτε τίποτα δεν ήταν το ίδιο.
Η αιώνια αναζήτηση θα ξεκινούσε με το φευγιό του νεαρού από τον τόπο του. Μια αναζήτηση που θα τον έβαζε σε άγνωστους δρόμους, θελκτικούς και επικίνδυνους παράλληλα, αλλά και που θα άλλαζε τελείως την σκέψη του για τον κόσμο και τους ανθρώπους. Θα γινόταν έτσι, ένας «αιώνιος» οδοιπόρος.
Γραμμένο σχεδόν εκατό χρόνια πίσω, 1917, «ο οδοιπόρος» του Φερνάντο Πεσσόα δεν είναι απλά άλλο ένα πεζογράφημα. Αποτελεί μια φιλοσοφική «ιδέα» για το πώς η εικόνα του κόσμου μπορεί να μεταβάλλεται βάση των εσωτερικών αναζητήσεων, των υλιστικών δεδομένων και ερωτικών αναγκών.
Ένα αφηγηματικό αριστούργημα, δοσμένο μέσα από την σαγηνευτική πέννα του Πεσσόα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου