Η λέξη ουτοπία χρησιμοποιείται απο τον Τόμας Μορ ως τίτλος βιβλίου του που εκδόθηκε το 1516 και περιγράφει ένα φανταστικό νησί στο οποίο έχει επιτευχθεί η ανθρώπινη ευτυχία.Ωστόσο η έννοια υπάρχει από την εποχή του Πλάτωνα, η ¨Πολιτεία¨ του οποίου περιγράφει με λεπτομέρειες ένα μεγαλειώδες όραμα αρμονικής και δίκαιης συνύπαρξης των πολιτών μέσα σε μία κοινωνία όπου οι ''φιλόσοφοι κυβερνούν ή οι κυβερνήτες φιλοσοφούν''(απόσπασμα από το σχολικό βιβλίο Αρχές Φιλοσοφίας Β' Λυκείου , Θεωρητική κατ., σελ.170) - Σήμερα, η παγκόσμια διακυβέρνηση απέδειξε απλά την αποτυχία της. Οι πολιτικοί κυβερνούν εικονικά, ενώ πίσω τους υπάρχουν οι οικονομικές ελίτ που συνεργασία μαζί τους κατάφεραν να εξαθλιώσουν τα ανθρώπινα σύνολα κερδοσκοπώντας και λεηλατώντας τον ανθρώπινο μόχθο σε ολόκληρο τον πλανήτη υπονομεύοντας την ίδια την ανθρώπινη ζωή και την επιβίωσή της πάνω σ' αυτόν. Όσοι συμφωνούν μ' αυτό το καθεστώς είναι όσοι ανήκουν στούς ευνοημένους του συστήματος και όσοι προς το παρόν έχουν ένα ανεκτό επίπεδο ζωής. Υπάρχουν και αυτοί που νομίζουν ότι μπορούν να πετύχουν το 'αμερικάνικο όνειρο' ζωής μέσα στις συνθήκες του άγριου καπιταλισμού. Όσοι διαφωνούν είναι οι εξαθλιωμένες μάζες και όσοι σκεπτόμενοι άνθρωποι έχουν ευαισθησίες για τον άνθρωπο και την πορεία του μέσα στο χρόνο. Η σύγχρονη Ελλάδα με την οικονομική κρίση που την πλήττει είναι ένα από τα πρώτα θύματα αυτής της παράλογης διακυβέρνησης. Τα πράγματα δείχνουν ότι οι κυβερνήτες ούτε μπορούν ούτε θέλουν να φιλοσοφήσουν. Οι φιλόσοφοι επίσης είναι κλεισμένοι στο γυάλινο πύργο τους και παρακολουθούν απαθείς τις τύχες του κόσμου. Μήπως ήρθε η ώρα να προκύψει μια καινούρια ουτοπία από τους σκεπτόμενους και φιλοσοφούντες πολίτες του κόσμου;
Η ουτοπία είναι μια έννοια που χρησιμεύει ώς οδηγός για την αναμόρφωση όχι μόνο του συνολικού πολιτικού συστήματος, αλλά και των επιμέρους θεσμών του.
Υπ' όψιν Υπουργού Παιδείας
κας Διαμαντοπούλου
Εμείς φανταζόμαστε το ιδανικό ουτοπικό σχολείο κάπως έτσι :
- Θα θέλαμε να περιλαμβάνει πολλές αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες
- Θα θέλαμε το μάθημα να μπορεί να γίνεται με ευχάριστο τρόπο και με τη μορφή ¨παιχνιδιού¨
- Θα θέλαμε να έχει πολλές πολυήμερες εκδρομές όπου οι μαθητές θα γνωρίζουν τόπους, θα επισκέπτονται πολιτιστικούς χώρους, θα μαθαίνουν να επικοινωνούν μεταξύ τους και να αναλαμβάνουν την ευθύνη του εαυτού τους.
- Θα θέλαμε οι δάσκαλοί μας να είναι φίλοι και καθοδηγητές (όπως το Φιλανδικό σύστημα) και όχι φύλακες ή αξιολογητές.
- Θα θέλαμε να μαθαίνουμε πως να μαθαίνουμε και όχι να αποστηθίζουμε κείμενα τύπους και ασκήσεις
- Θα θέλαμε το σχολείο να είναι το δεύτερο σπίτι μας όπου θα μας αρέσει να μένουμε μέσα σε αυτό και όχι να βλέπουμε την ώρα να φύγουμε। Δηλαδή να έχει χώρους για άθληση, για μουσική, για ζωγραφική, για θέατρο, για φαγητό...
- Θα θέλαμε να μπορούμε εμείς οι μαθητές να μιλάμε, να επικοινωνούμε, να ανταλάσσουμε απόψεις με άνεση και όχι σε πεντάλεπτα διαλείμματα.
- Θα θέλαμε να είναι χώρος χαράς και δημιουργίας
Ζητάμε πολλά;
Η Συντακτική Ομάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου