Είναι γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι συσχετίζουν την ευτυχία με πράγματα που είναι υλικά και απτά. Αυτά μπορεί να είναι η ηδονή ή ο πλούτος ή κάτι που τους λείπει.Αυτή είναι μια σχετική ευτυχία, γιατί αυτό που κάνει κάποιον ευτυχισμένο, για κάποιον άλλο δεν έχει καμιά αξία. Από την άλλη μεριά, βέβαια, ό,τι εξασφαλίζει την υγεία του σώματος, η τροφή και τα υλικά αγαθά είναι απαραίτητα, αλλά δεν είναι αυτά που οδηγούν σε μια ανθρώπινη ευτυχία. Είναι απολύτως αναγκαία , μα όχι ικανά για την επίτευξή της.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η αρετή διαχωρίζεται από την ευδαιμονία. Η ευδαιμονία είναι ο τελικός σκοπός και η αρετή είναι το μέσο για να φτάσει ο άνθρωπος σ' αυτόν. Σημαντικός είναι και ο ρόλος της τύχης για την επίτευξη της ευδαιμονίας. Όμως η ευδαιμονία είναι κάτι πολύ περισσότερο από την ευ-τυχία, αφού πραγματοποιείται με συνείδηση από τη μια πλευρά και από την άλλη διαρκεί σε όλη τη ζωή του ανθρώπου. Ο Αριστοτέλης πιστεύει ότι ο άνθρωπος μπορεί να μάθει να είναι ευτυχισμένος, γιατί η ευδαιμονία είναι για τον άνθρωπο αποκλειστικά αυτοσκοπός, είναι τέλεια και δεν της λείπει τίποτα, επίσης συνδέεται με την ύπαρξη ελεύθερου χρόνου. Σ' αυτόν το χρόνο της περισυλλογής και της ανάπτυξης δραστηριοτήτων που ανταποκρίνονται στις επιθυμίες του κάθε ανθρώπου, συγκαταλέγεται και η επικοινωνία με ουσιαστικούς φίλους, καθώς μόνο τέτοιους φίλους έχει νόημα να συναναστρέφεται ο ευτυχισμένος άνθρωπος.
Συνεχίζοντας την ανάλυσή του για την ευδαιμονία ο Αριστοτέλης την ορίζει ως κάποιο είδος θεωρίας, χωρίς όμως να παραλείπει μια αναφορά στην αναγκαιότητα των εξωτερικών αγαθών για μια ομαλή διαβίωση. Οι άνθρωποι επιδιώκουν να αποκτήσουν αυτό που τους λείπει, θεωρώντας ότι έτσι θα ολοκληρωθεί η ευτυχία τους, επενδύοντας αυτή την προσμονή με τις ελπίδες τους. Δυστυχώς, όμως στη σημερινή εποχή, οι άνθρωποι έχουν γίνει υλιστές και συγχέουν άμεσα την ευτυχία με τα υλικά αγαθά, χωρίς να μπορούν να τα διακρίνουν, γίνονται άπληστοι και θεωρούν ότι η πληθώρα υλικών αγαθών θα τους επιφέρει και περισσότερη ευτυχία στη ζωή τους, αγνοώντας ότι αυτά δεν παίζουν κυρίαρχο ρόλο στη ζωή ενός ανθρώπου.
Μαρία Μπιλάλη ΒΘ2
Ο Αριστοτέλης αποκαλούσε ευδαιμονία την κατάσταση κατά την οποία ένας άνθρωπος κατάφερνε να αποκτήσει πολύπλευρη μόρφωση, ενεργή συμμετοχή στα κοινά, αξιοπρεπή διαβίωση και ηθική γαλήνη και ευχαρίστηση. Ευτυχισμένος, σύμφωνα με το φιλόσοφο, είναι εκείνος που αξιοποιώντας τα όποια φυσικά χαρίσματα, κατορθώνει να κατακτήσει το μέτρο σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής του.
Σήμερα, η αντίληψη για την ευτυχία έχει θεμελιακά διαφοροποιηθεί. Θεωρούμε ευτυχισμένο κάποιον με μεγάλο εισόδημα και αναγνωρισιμότητα, ανεξάρτητα από την πνευματική του καλλιέργεια ή την επαγγελματική του δραστηριότητα. Οι ανθρώπινες ποιότητες εξαντλούνται στην απόκτηση υλικών αγαθών και εκείνος με τα πιο εντυπωσιακά και βαρύγδουπα αποκτήματα αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού για τους υπόλοιπους. Σαρκικές απολαύσεις και νόθα μέσα ψυχαγωγίας αποτελούν επίσης σημαντικούς παράγοντες που οδηγούν στην ''ευτυχία''.
Γενικά, στη σημερινή εποχή δίνεται υπερβολική έμφαση στα γήινα υλικά αντικείμενα και όχι στον πνευματικό κόσμο, ενώ ο άνθρωπος δεν αξιοποιεί σε βάθος και προς όφελός του τα δώρα της φύσης, αλλά τα μεταχειρίζεται με τρόπο ταπεινό και αλλοτριωτικό.
Αλκίνοος Στέλιος ΒΘ2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου