«Ο Μαρξ στο Σόχο», ο διαχρονικός μονόλογος του Χάουαρντ Ζιν, παρουσιάζεται για πέμπτη χρονιά στην Αθήνα, στο Θέατρο Ιλίσια, και μοιάζει περισσότερο επίκαιρος από ποτέ.
Ο ηθοποιός Άγγελος Αντωνόπουλος ενσαρκώνει τον θεμελιωτή του κομμουνισμού, Καρλ Μαρξ, και μας μιλάει για την προσωπικότητα και τη φιλοσοφία του.
Tο πνευματώδες αυτό έργο γράφτηκε το 1999 και μιλά για την ελευθερία, την επανάσταση, την οικογένεια, τον πόλεμο, τη θρησκεία, τα παιδιά, την παγκόσμια κρίση, την μπύρα, τη θεωρία της υπεραξίας, τον Σαίξπηρ, την ανοησία των ηγετών του κόσμου, τον έρωτα, τους ψιθύρους της εκάστοτε αντιπολίτευσης, τη μουσική, τη δειλία του Τύπου, το κρασί, τον Ναπολέοντα, τη δημοκρατία, την τηλεόραση.
Πρόκειται για μία παράσταση με μεγάλες εντάσεις, συγκινησιακή φόρτιση και κωμικά στοιχεία, που προσελκύει ανθρώπους όλων των πολιτικών τοποθετήσεων, επειδή το κόμμα της είναι ο «Ανθρωπισμός».
Ο Μαρξ επιστρέφει για λίγο από τον Άλλο Κόσμο, για να μας αποδείξει πως οι ιδέες του δεν έχουν πεθάνει και ομολογεί πως πάντα φοβόταν ότι κάποιοι θα τις ερμηνεύσουν λανθασμένα.
Συστήστε μας τον συγγραφέα του έργου
Το έργο γράφτηκε από τον Χάουαρντ Ζιν, έναν αριστερό Αμερικάνο, και αυτό ήταν ένα πρόσθετο ερέθισμα. Ο συνοδοιπόρος του, ο Τσόμσκι, λέει γι’ αυτόν ότι συνέβαλε σημαντικά στην αφύπνιση και την αλλαγή του τρόπου που ζει και σκέφτεται μια ολόκληρη γενιά Αμερικανών.
Σε όλους τους αγώνες για δικαιοσύνη και ελευθερία, ο Χάουαρντ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή. Δάσκαλος που έδωσε έμπνευση, ένα φωτεινό παράδειγμα αξιοπρέπειας και ακεραιότητας. Αυτός ο φωτισμένος άνθρωπος είχε την ιδέα να ξαναφέρει τον Μαρξ ανάμεσά μας, διότι η κριτική που ασκεί ο Μαρξ στον καπιταλισμό παραμένει στην ουσία της ορθή μέχρι και σήμερα.
Έγραψε λοιπόν αυτό το έργο και βάζει τον Μαρξ να περιφέρεται στους δρόμους της Νέας Υόρκης, να φωνάζει και να διαμαρτύρεται για τη ζωή μας, γι’ αυτά που βλέπει γύρω του, για τα προβλήματα του κόσμου που επί εκατόν πενήντα χρόνια παραμένουν τα ίδια και άλυτα.
Ποια είναι η πρόκληση, αλλά και η δυσκολία ενός θεατρικού μονόλογου;
Είναι πράγματι προκλητικό να έχεις την αμεσότητα της επικοινωνίας που σου προσφέρει ένας θεατρικός μονόλογος, όταν όμως ο μονόλογος αυτός δε γίνεται μπαλκόνι. Και αυτό ακριβώς έχει πετύχει ο Ζιν. Βέβαια, αυτή η απευθείας επαφή με το κοινό έχει τη μαγεία της, αλλά απαιτεί και μια φόρτιση και μια ευλυγισία εκφραστική. Αυτά τα βρίσκει ο ηθοποιός με μια συνεχή άθληση και με μια γόνιμη πρόβα. Βέβαια, πρέπει να ομολογήσω ότι εδώ, το ίδιο το κοινό σε ανεβάζει με τη συμμετοχή του.
Σκιαγραφείστε μας την προσωπικότητα του Μαρξ, παραθέτοντας την προσωπική σας άποψη
Ο Μαρξ ήταν ένας πληθωρικός άνθρωπος. Έτρωγε, έπινε, κάπνιζε τα πούρα του, ερωτευόταν και δούλευε ασταμάτητα.
Με το εκτόπισμα της προσωπικότητας του, ο Μαρξ υπάρχει συνεχώς μέσα στη ζωή με τη μαχητικότητα και τη συνεχή αντιπαράθεση με τους ομοϊδεάτες συγκαιρινούς του. Μέσα στα περιβάλλοντά του, τα οικογενειακά και τα ιδεολογικά, μάχεται και συγχρόνως αγαπάει παράφορα. Η προσέγγιση αυτής της προσωπικότητας από έναν ηθοποιό είναι επίπονη, αλλά και γοητευτική.
Πού εστιάζει η σκηνοθετική ματιά της Αθανασίας Καραγιαννοπούλου;
Εστιάζει στην αμεσότητα που πρέπει να υπάρξει ανάμεσα στον ηθοποιό και τον θεατή. Η ευαισθησία της τη βοήθησε να αναδείξει τα στοιχεία που βοηθούν σε αυτήν την προσέγγιση. Η συγκινησιακή φόρτιση, η ιδεολογική τοποθέτηση του ήρωα, οι συνεχείς ανατροπές και το καταλυτικό χιούμορ.
Πόσο επίκαιρη είναι η παράσταση και γιατί;
Είχα πιστέψει ότι έδωσα την τελευταία μου παράσταση πριν από δύο χρόνια, στο Αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής. Μια αξέχαστη παράσταση, με τη συμμετοχή κάποιων χιλιάδων τεταμένων φοιτητών. Όμως, βλέποντας σήμερα γύρω μας τον όλεθρο της ζωής μας, αισθάνθηκα την ανάγκη να ξανανεβάσω την παράσταση. Μια παράσταση που απηχεί την αγωνία των ημερών μας, που ξεχειλίζει από την ένταση που διακατέχει τους συμπολίτες μας. Μια παράσταση που η φωνή του Μαρξ ακούγεται επίκαιρη και προφητική για την πορεία του καπιταλισμού.
Θεωρείτε ότι υπάρχει ουσιαστική κατανόηση της φιλοσοφίας του Μαρξ, ακόμα και από τους ίδιους τους εκάστοτε πρεσβευτές του;
Όχι. Αυτός είναι και ο λόγος που αναγκάζει τον Μαρξ να ξαναβρεθεί ανάμεσά μας. Μέσα στην παράσταση, ο Μαρξ θυμώνει και φωνάζει για όλους εκείνους που διαστρέβλωσαν τη φιλοσοφία του και την έκαναν κοστούμι στα μέτρα τους. Η επανάσταση -λέει- έπεσε σε χέρια ανθρώπων που ερμήνευσαν τις θεωρίες του κατά πώς τους βόλευε. Μιλάει για δογματικούς, ιερατεία, μαύρες λίστες και εκτελεστικά αποσπάσματα.
Ποια συμφέροντα βαφτίζουν ως πολιτική-κομματική μια οποιαδήποτε καθαρά ανθρωποκεντρική θεωρία, η οποία βασίζεται στον σεβασμό της ανθρώπινης ύπαρξης και των αναφαίρετων δικαιωμάτων της;
Στον καιρό μας καθεστωτικά συμφέροντα βάφτισαν ως πολιτική τις ανθρωπιστικές θεωρίες και στην πράξη τις είδαμε να καταλύονται. Γι’ αυτά μιλάει ο Μαρξ. Γι’ αυτό ζήτησε και πήρε άδεια από τις αρχές του άλλου κόσμου, για να βρεθεί ανάμεσά μας και να τις καταγγείλει εναγώνια. Τίθεται αυτό το θέμα στην παράσταση, με τη φωνή του μεγάλου θεωρητικού.
Πώς οι σύγχρονοι ρυθμιστές της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας κάνουν την ιδέα της αναρχίας να φαντάζει ως η καλύτερη λύση;
Η αναρχία μπορεί να είναι μια πρόταση και μια απειλή. Αλλά δεν νομίζω ότι κατέστη ρυθμιστής της ζωής μας. Κι αυτό το θέμα το θίγει ο Μαρξ μέσα στην παράσταση σχολιάζοντας την άποψη του Μπακούνιν. Στόχος του –λέει– ήταν μια αναρχική κοινωνία, αλλά η μόνη αναρχία που κατάφερε να φέρει, ήταν μέσα στο κεφάλι του.
Ποια είναι η πιο ειρηνική επαναστατική πράξη;
Πάλι θα απαντήσω με τα λόγια του Μαρξ. Αφορά άμεσα μάλιστα στο δικό σας επάγγελμα. «Ήμουν συντάκτης της εφημερίδας Die Rheinische Zeitung, διόλου επαναστατικό έντυπο. Αλλά τελικά δεν υπάρχει πιο επαναστατική πράξη, από το να λες την αλήθεια».
Ταυτότητα παράστασης: μετάφραση: Άρης Λασκαράτος, σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου, δραματουργική επεξεργασία: Άγγελος Αντωνόπουλος, σκηνικά–κοστούμια: Γιώργος Ασημακόπουλος, μουσική επιμέλεια: Αθανασία Καραγιαννοπούλου, φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου. Ερμηνεύει ο Άγγελος Αντωνόπουλος.
Πληροφορίες: Θέατρο Ιλίσια, Παπαδιαμαντοπούλου 4 και Βασ. Σοφίας. Τηλέφωνα ταμείου: 210 7210045, 210 7216317. Στάση Μετρό: Μέγαρο Μουσικής (Γραμμή 3). Παραστάσεις: Δευτέρα – Τρίτη: 21.00. Γενική είσοδος: 12 ευρώ. Parking με 50% έκπτωση (Παπαδιαμαντοπούλου 26 και Μιχαλακοπούλου, Αδαμόπουλος). Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα).
ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΚΟΥΛΟΥΒΑΡΗΣ
click@life Παρασκευή, 23 Δεκεμβρίου 2011
Ο ηθοποιός Άγγελος Αντωνόπουλος ενσαρκώνει τον θεμελιωτή του κομμουνισμού, Καρλ Μαρξ, και μας μιλάει για την προσωπικότητα και τη φιλοσοφία του.
Tο πνευματώδες αυτό έργο γράφτηκε το 1999 και μιλά για την ελευθερία, την επανάσταση, την οικογένεια, τον πόλεμο, τη θρησκεία, τα παιδιά, την παγκόσμια κρίση, την μπύρα, τη θεωρία της υπεραξίας, τον Σαίξπηρ, την ανοησία των ηγετών του κόσμου, τον έρωτα, τους ψιθύρους της εκάστοτε αντιπολίτευσης, τη μουσική, τη δειλία του Τύπου, το κρασί, τον Ναπολέοντα, τη δημοκρατία, την τηλεόραση.
Πρόκειται για μία παράσταση με μεγάλες εντάσεις, συγκινησιακή φόρτιση και κωμικά στοιχεία, που προσελκύει ανθρώπους όλων των πολιτικών τοποθετήσεων, επειδή το κόμμα της είναι ο «Ανθρωπισμός».
Ο Μαρξ επιστρέφει για λίγο από τον Άλλο Κόσμο, για να μας αποδείξει πως οι ιδέες του δεν έχουν πεθάνει και ομολογεί πως πάντα φοβόταν ότι κάποιοι θα τις ερμηνεύσουν λανθασμένα.
Συστήστε μας τον συγγραφέα του έργου
Το έργο γράφτηκε από τον Χάουαρντ Ζιν, έναν αριστερό Αμερικάνο, και αυτό ήταν ένα πρόσθετο ερέθισμα. Ο συνοδοιπόρος του, ο Τσόμσκι, λέει γι’ αυτόν ότι συνέβαλε σημαντικά στην αφύπνιση και την αλλαγή του τρόπου που ζει και σκέφτεται μια ολόκληρη γενιά Αμερικανών.
Σε όλους τους αγώνες για δικαιοσύνη και ελευθερία, ο Χάουαρντ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή. Δάσκαλος που έδωσε έμπνευση, ένα φωτεινό παράδειγμα αξιοπρέπειας και ακεραιότητας. Αυτός ο φωτισμένος άνθρωπος είχε την ιδέα να ξαναφέρει τον Μαρξ ανάμεσά μας, διότι η κριτική που ασκεί ο Μαρξ στον καπιταλισμό παραμένει στην ουσία της ορθή μέχρι και σήμερα.
Έγραψε λοιπόν αυτό το έργο και βάζει τον Μαρξ να περιφέρεται στους δρόμους της Νέας Υόρκης, να φωνάζει και να διαμαρτύρεται για τη ζωή μας, γι’ αυτά που βλέπει γύρω του, για τα προβλήματα του κόσμου που επί εκατόν πενήντα χρόνια παραμένουν τα ίδια και άλυτα.
Ποια είναι η πρόκληση, αλλά και η δυσκολία ενός θεατρικού μονόλογου;
Είναι πράγματι προκλητικό να έχεις την αμεσότητα της επικοινωνίας που σου προσφέρει ένας θεατρικός μονόλογος, όταν όμως ο μονόλογος αυτός δε γίνεται μπαλκόνι. Και αυτό ακριβώς έχει πετύχει ο Ζιν. Βέβαια, αυτή η απευθείας επαφή με το κοινό έχει τη μαγεία της, αλλά απαιτεί και μια φόρτιση και μια ευλυγισία εκφραστική. Αυτά τα βρίσκει ο ηθοποιός με μια συνεχή άθληση και με μια γόνιμη πρόβα. Βέβαια, πρέπει να ομολογήσω ότι εδώ, το ίδιο το κοινό σε ανεβάζει με τη συμμετοχή του.
Σκιαγραφείστε μας την προσωπικότητα του Μαρξ, παραθέτοντας την προσωπική σας άποψη
Ο Μαρξ ήταν ένας πληθωρικός άνθρωπος. Έτρωγε, έπινε, κάπνιζε τα πούρα του, ερωτευόταν και δούλευε ασταμάτητα.
Με το εκτόπισμα της προσωπικότητας του, ο Μαρξ υπάρχει συνεχώς μέσα στη ζωή με τη μαχητικότητα και τη συνεχή αντιπαράθεση με τους ομοϊδεάτες συγκαιρινούς του. Μέσα στα περιβάλλοντά του, τα οικογενειακά και τα ιδεολογικά, μάχεται και συγχρόνως αγαπάει παράφορα. Η προσέγγιση αυτής της προσωπικότητας από έναν ηθοποιό είναι επίπονη, αλλά και γοητευτική.
Πού εστιάζει η σκηνοθετική ματιά της Αθανασίας Καραγιαννοπούλου;
Εστιάζει στην αμεσότητα που πρέπει να υπάρξει ανάμεσα στον ηθοποιό και τον θεατή. Η ευαισθησία της τη βοήθησε να αναδείξει τα στοιχεία που βοηθούν σε αυτήν την προσέγγιση. Η συγκινησιακή φόρτιση, η ιδεολογική τοποθέτηση του ήρωα, οι συνεχείς ανατροπές και το καταλυτικό χιούμορ.
Πόσο επίκαιρη είναι η παράσταση και γιατί;
Είχα πιστέψει ότι έδωσα την τελευταία μου παράσταση πριν από δύο χρόνια, στο Αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής. Μια αξέχαστη παράσταση, με τη συμμετοχή κάποιων χιλιάδων τεταμένων φοιτητών. Όμως, βλέποντας σήμερα γύρω μας τον όλεθρο της ζωής μας, αισθάνθηκα την ανάγκη να ξανανεβάσω την παράσταση. Μια παράσταση που απηχεί την αγωνία των ημερών μας, που ξεχειλίζει από την ένταση που διακατέχει τους συμπολίτες μας. Μια παράσταση που η φωνή του Μαρξ ακούγεται επίκαιρη και προφητική για την πορεία του καπιταλισμού.
Θεωρείτε ότι υπάρχει ουσιαστική κατανόηση της φιλοσοφίας του Μαρξ, ακόμα και από τους ίδιους τους εκάστοτε πρεσβευτές του;
Όχι. Αυτός είναι και ο λόγος που αναγκάζει τον Μαρξ να ξαναβρεθεί ανάμεσά μας. Μέσα στην παράσταση, ο Μαρξ θυμώνει και φωνάζει για όλους εκείνους που διαστρέβλωσαν τη φιλοσοφία του και την έκαναν κοστούμι στα μέτρα τους. Η επανάσταση -λέει- έπεσε σε χέρια ανθρώπων που ερμήνευσαν τις θεωρίες του κατά πώς τους βόλευε. Μιλάει για δογματικούς, ιερατεία, μαύρες λίστες και εκτελεστικά αποσπάσματα.
Ποια συμφέροντα βαφτίζουν ως πολιτική-κομματική μια οποιαδήποτε καθαρά ανθρωποκεντρική θεωρία, η οποία βασίζεται στον σεβασμό της ανθρώπινης ύπαρξης και των αναφαίρετων δικαιωμάτων της;
Στον καιρό μας καθεστωτικά συμφέροντα βάφτισαν ως πολιτική τις ανθρωπιστικές θεωρίες και στην πράξη τις είδαμε να καταλύονται. Γι’ αυτά μιλάει ο Μαρξ. Γι’ αυτό ζήτησε και πήρε άδεια από τις αρχές του άλλου κόσμου, για να βρεθεί ανάμεσά μας και να τις καταγγείλει εναγώνια. Τίθεται αυτό το θέμα στην παράσταση, με τη φωνή του μεγάλου θεωρητικού.
Πώς οι σύγχρονοι ρυθμιστές της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας κάνουν την ιδέα της αναρχίας να φαντάζει ως η καλύτερη λύση;
Η αναρχία μπορεί να είναι μια πρόταση και μια απειλή. Αλλά δεν νομίζω ότι κατέστη ρυθμιστής της ζωής μας. Κι αυτό το θέμα το θίγει ο Μαρξ μέσα στην παράσταση σχολιάζοντας την άποψη του Μπακούνιν. Στόχος του –λέει– ήταν μια αναρχική κοινωνία, αλλά η μόνη αναρχία που κατάφερε να φέρει, ήταν μέσα στο κεφάλι του.
Ποια είναι η πιο ειρηνική επαναστατική πράξη;
Πάλι θα απαντήσω με τα λόγια του Μαρξ. Αφορά άμεσα μάλιστα στο δικό σας επάγγελμα. «Ήμουν συντάκτης της εφημερίδας Die Rheinische Zeitung, διόλου επαναστατικό έντυπο. Αλλά τελικά δεν υπάρχει πιο επαναστατική πράξη, από το να λες την αλήθεια».
Ταυτότητα παράστασης: μετάφραση: Άρης Λασκαράτος, σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου, δραματουργική επεξεργασία: Άγγελος Αντωνόπουλος, σκηνικά–κοστούμια: Γιώργος Ασημακόπουλος, μουσική επιμέλεια: Αθανασία Καραγιαννοπούλου, φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου. Ερμηνεύει ο Άγγελος Αντωνόπουλος.
Πληροφορίες: Θέατρο Ιλίσια, Παπαδιαμαντοπούλου 4 και Βασ. Σοφίας. Τηλέφωνα ταμείου: 210 7210045, 210 7216317. Στάση Μετρό: Μέγαρο Μουσικής (Γραμμή 3). Παραστάσεις: Δευτέρα – Τρίτη: 21.00. Γενική είσοδος: 12 ευρώ. Parking με 50% έκπτωση (Παπαδιαμαντοπούλου 26 και Μιχαλακοπούλου, Αδαμόπουλος). Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα).
ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΚΟΥΛΟΥΒΑΡΗΣ
click@life Παρασκευή, 23 Δεκεμβρίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου