ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ
" Όταν το παιδί ήταν παιδί ρωτούσε: Γιατί να είμαι εγώ και όχι εσύ;
Πότε άρχισε ο χρόνος και πού τελειώνει ο χώρος; Μήπως η ζωή μας πάνω στη Γη δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα όνειρο; Μήπως αυτά που βλέπω, ακούω, και μυρίζω είναι ένας φανταστικός κόσμος; Πώς γίνεται εγώ, αυτός που είμαι τώρα, να μην υπήρχα πριν και μια μέρα να μην είμαι πια αυτός που είμαι τώρα; "
(Βιμ Βέντερς, Τα φτερά του έρωτα)
" Ξεκινάμε με μια διανοητική δυσφορία σαν του παιδιού που ρωτάει:'Γιατί;' Το ερώτημα του παιδιού δεν είναι σαν εκείνο του ώριμου ανθρώπου. Είναι μια έκφραση απορίας και όχι αίτημα για παροχή ακριβών πληροφοριών. Έτσι και οι φιλόσοφοι ρωτούν:'Γιατί;' και 'Τι', χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είναι αυτό που ρωτούν. Εκφράζουν ένα αίσθημα διανοητικής δυσφορίας..Τα φιλοσοφικά προβλήματα έχουν τη μορφή: 'Τα 'χω χαμένα'
(Λούντβιχ Βίτγκενστάιν, Αφορισμοί και εξομολογήσεις)
Άρνολντ Μπαίκλιν, Οδυσσέας και Καλυψώ, 1882, Βασιλεία, Μουσείο καλών Τεχνών
Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο, Το αίνιγμα του χρησμού, 1910.Ιδιωτική συλλογή. Η μορφή που έχει στραμμένη την πλάτη της στο θεατή και βρίσκεται σε περισσυλλογή- αποτελεί πιστή αντιγραφή από το έργο του Μπαίκλιν Οδυσσέας και Καλυψώ- αντιπροσωπεύει τον καλλιτέχνη- φιλόσοφο, που στέκεται σκεπτικός μπροστά στα μυστήρια του κόσμου. Δεξιά, ο μάντης πίσω από το παραπέτασμα παραπέμπει στην αινιγματική, κρυφή όψη της ύπαρξης.
''Από θαυμασμό και απορία οι άνθρωποι κιι τώρα και παλιά άρχισαν να φιλοσοφούν πρωταρχικά. Θαύμαζαν τα παράδοξα φαινόμενα που παρουσιάζονταν μπροστά τους, έπειτα σιγά σιγά και προοδευτικά απορούσαν και για τα πιο μεγάλα, παραδείγματος χάριν για τις μεταβολές της σελήνης, για τα φαινόμενα του ήλιου και των άστρων και για τη γένεση των πάντων. 'Οποιος όμως θαυμάζει και απορεί, έχει την ιδέα πως βρίσκεται σε άγνοια (γιαυτό και όποιος αγαπά το μύθο είναι από μια άποψη και φιλόσοφος, γιατί ο μύθος περιλαμβάνει θαυμαστά συμβάντα). Ώστε, μιας και φιλοσόφησαν προσπαθώντας να ξεφύγουν από την άγνοια, είναι φανερό πως φιλοσόφησαν για να μπορούν να κατανοήσουν θεωρητικά τη μορφή των πραγμάτων και όχι για κάποια πρακτική χρήση''
( Αριστοτέλης, Μετά τα Φυσικά, Α 2, 982b12 )
" Όταν το παιδί ήταν παιδί ρωτούσε: Γιατί να είμαι εγώ και όχι εσύ;
Πότε άρχισε ο χρόνος και πού τελειώνει ο χώρος; Μήπως η ζωή μας πάνω στη Γη δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα όνειρο; Μήπως αυτά που βλέπω, ακούω, και μυρίζω είναι ένας φανταστικός κόσμος; Πώς γίνεται εγώ, αυτός που είμαι τώρα, να μην υπήρχα πριν και μια μέρα να μην είμαι πια αυτός που είμαι τώρα; "
(Βιμ Βέντερς, Τα φτερά του έρωτα)
" Ξεκινάμε με μια διανοητική δυσφορία σαν του παιδιού που ρωτάει:'Γιατί;' Το ερώτημα του παιδιού δεν είναι σαν εκείνο του ώριμου ανθρώπου. Είναι μια έκφραση απορίας και όχι αίτημα για παροχή ακριβών πληροφοριών. Έτσι και οι φιλόσοφοι ρωτούν:'Γιατί;' και 'Τι', χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είναι αυτό που ρωτούν. Εκφράζουν ένα αίσθημα διανοητικής δυσφορίας..Τα φιλοσοφικά προβλήματα έχουν τη μορφή: 'Τα 'χω χαμένα'
(Λούντβιχ Βίτγκενστάιν, Αφορισμοί και εξομολογήσεις)
Άρνολντ Μπαίκλιν, Οδυσσέας και Καλυψώ, 1882, Βασιλεία, Μουσείο καλών Τεχνών
Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο, Το αίνιγμα του χρησμού, 1910.Ιδιωτική συλλογή. Η μορφή που έχει στραμμένη την πλάτη της στο θεατή και βρίσκεται σε περισσυλλογή- αποτελεί πιστή αντιγραφή από το έργο του Μπαίκλιν Οδυσσέας και Καλυψώ- αντιπροσωπεύει τον καλλιτέχνη- φιλόσοφο, που στέκεται σκεπτικός μπροστά στα μυστήρια του κόσμου. Δεξιά, ο μάντης πίσω από το παραπέτασμα παραπέμπει στην αινιγματική, κρυφή όψη της ύπαρξης.
''Από θαυμασμό και απορία οι άνθρωποι κιι τώρα και παλιά άρχισαν να φιλοσοφούν πρωταρχικά. Θαύμαζαν τα παράδοξα φαινόμενα που παρουσιάζονταν μπροστά τους, έπειτα σιγά σιγά και προοδευτικά απορούσαν και για τα πιο μεγάλα, παραδείγματος χάριν για τις μεταβολές της σελήνης, για τα φαινόμενα του ήλιου και των άστρων και για τη γένεση των πάντων. 'Οποιος όμως θαυμάζει και απορεί, έχει την ιδέα πως βρίσκεται σε άγνοια (γιαυτό και όποιος αγαπά το μύθο είναι από μια άποψη και φιλόσοφος, γιατί ο μύθος περιλαμβάνει θαυμαστά συμβάντα). Ώστε, μιας και φιλοσόφησαν προσπαθώντας να ξεφύγουν από την άγνοια, είναι φανερό πως φιλοσόφησαν για να μπορούν να κατανοήσουν θεωρητικά τη μορφή των πραγμάτων και όχι για κάποια πρακτική χρήση''
( Αριστοτέλης, Μετά τα Φυσικά, Α 2, 982b12 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου