[Επιλογή άρθρων που αφορούν την ισότητα και την ελευθερία
από τη]
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
της 24ης Ιουνίου 1793
Ο γαλλικός λαός, πεπεισμένος ότι η λήθη και η περιφρόνηση των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι οι μόνες αιτίες για τα δεινά του κόσμου, αποφάσισε να εκθέσει σε μια επίσημη διακήρυξη αυτά τα ιερά και αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα, προκειμένου όλοι οι πολίτες να έχουν τη δυνατότητα να συγκρίνουν αδιαλείπτως τις πράξεις της κυβέρνησης με τον αντικειμενικό σκοπό κάθε κοινωνικού θεσμού, έτσι ώστε να μην επιτρέψουν ποτέ στον εαυτό τους να γίνει αντικείμενο καταπίεσης και εξευτελισμού από την τυραννία∙ έτσι, ο λαός θα έχει πάντα μπροστά στα μάτια του τις βάσεις της ελευθερίας και της ευτυχίας του, ο δικαστής τον κανόνα των υποχρεώσεών του και ο νομοθέτης το αντικείμενο της αποστολής του. Κατά συνέπεια, κοινοποιεί, παρουσία του υπέρτατου Όντος, την ακόλουθη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη.
Άρθρο 1
Σκοπός της κοινωνίας είναι η καθολική ευημερία. Η κυβέρνηση υπάρχει για να εγγυάται στον άνθρωπο ότι θα απολαμβάνει τα φυσικά και αναφαίρετα δικαιώματά του.
Άρθρο 2
Αυτά τα δικαιώματα είναι η ισότητα, η ελευθερία, η ασφάλεια και η ιδιοκτησία.
Άρθρο 3
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι εκ φύσεως και ίσοι απέναντι στον νόμο.
Άρθρο 4
Ο νόμος είναι η ελεύθερη και επίσημη έκφραση της κοινής βούλησης ∙ είναι κοινός για όλους, είτε προστατεύει είτε τιμωρεί∙ δεν μπορεί να προστάζει παρά μόνο αυτό που είναι δίκαιο και ωφέλιμο για την κοινωνία∙ δεν μπορεί να απαγορεύει παρά μόνο αυτό που είναι επιβλαβές γι’ αυτήν.
Άρθρο 5
Όλοι οι πολίτες έχουν ισότιμη πρόσβαση στα δημόσια λειτουργήματα. Οι ελεύθεροι λαοί δεν αναγνωρίζουν άλλα κριτήρια προτίμησης, όταν εκλέγουν τους δημόσιους λειτουργούς τους, παρά μόνο τις αρετές και τις δεξιότητές τους.
Άρθρο 6
Η ελευθερία είναι η δύναμη που έχει ο άνθρωπος να πράττει ό,τι δεν προσβάλλει τα δικαιώματα του άλλου: πηγή της ελευθερίας είναι η φύση, κανόνας της η δικαιοσύνη, προστάτης της ο νόμος. Το ηθικό της όριο συνοψίζεται σε αυτό το απόφθεγμα: Μην κάνεις στον άλλον αυτό που δε θέλεις να σου συμβεί.
Άρθρο 7
Το δικαίωμα να εκφράζει κάποιος τις σκέψεις και τις απόψεις του, είτε μέσω της φωνής του Τύπου, είτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο αυτός νομίζει, το δικαίωμα της ειρηνικής συνάθροισης, καθώς και αυτό της ελεύθερης άσκησης της θρησκείας, δεν μπορούν να απαγορευτούν. Η αναγκαιότητα έκφρασης αυτών των δικαιωμάτων προϋποθέτει είτε την παρουσία είτε την πρόσφατη ανάμνηση του δεσποτισμού.
Άρθρο 9
Ο νόμος πρέπει να προστατεύει τη δημόσια και την ατομική ελευθερία ενάντια στην καταπίεση αυτών που κυβερνούν.
Άρθρο 34
Ολόκληρο το κοινωνικό σώμα καταπιέζεται, όταν καταπιέζεται έστω και ένα μόνο μέλος του. Και κάθε μέλος καταπιέζεται, όταν καταπιέζεται ολόκληρο το κοινωνικό σώμα.
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
της 24ης Ιουνίου 1793
Ο γαλλικός λαός, πεπεισμένος ότι η λήθη και η περιφρόνηση των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι οι μόνες αιτίες για τα δεινά του κόσμου, αποφάσισε να εκθέσει σε μια επίσημη διακήρυξη αυτά τα ιερά και αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα, προκειμένου όλοι οι πολίτες να έχουν τη δυνατότητα να συγκρίνουν αδιαλείπτως τις πράξεις της κυβέρνησης με τον αντικειμενικό σκοπό κάθε κοινωνικού θεσμού, έτσι ώστε να μην επιτρέψουν ποτέ στον εαυτό τους να γίνει αντικείμενο καταπίεσης και εξευτελισμού από την τυραννία∙ έτσι, ο λαός θα έχει πάντα μπροστά στα μάτια του τις βάσεις της ελευθερίας και της ευτυχίας του, ο δικαστής τον κανόνα των υποχρεώσεών του και ο νομοθέτης το αντικείμενο της αποστολής του. Κατά συνέπεια, κοινοποιεί, παρουσία του υπέρτατου Όντος, την ακόλουθη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη.
Άρθρο 1
Σκοπός της κοινωνίας είναι η καθολική ευημερία. Η κυβέρνηση υπάρχει για να εγγυάται στον άνθρωπο ότι θα απολαμβάνει τα φυσικά και αναφαίρετα δικαιώματά του.
Άρθρο 2
Αυτά τα δικαιώματα είναι η ισότητα, η ελευθερία, η ασφάλεια και η ιδιοκτησία.
Άρθρο 3
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι εκ φύσεως και ίσοι απέναντι στον νόμο.
Άρθρο 4
Ο νόμος είναι η ελεύθερη και επίσημη έκφραση της κοινής βούλησης ∙ είναι κοινός για όλους, είτε προστατεύει είτε τιμωρεί∙ δεν μπορεί να προστάζει παρά μόνο αυτό που είναι δίκαιο και ωφέλιμο για την κοινωνία∙ δεν μπορεί να απαγορεύει παρά μόνο αυτό που είναι επιβλαβές γι’ αυτήν.
Άρθρο 5
Όλοι οι πολίτες έχουν ισότιμη πρόσβαση στα δημόσια λειτουργήματα. Οι ελεύθεροι λαοί δεν αναγνωρίζουν άλλα κριτήρια προτίμησης, όταν εκλέγουν τους δημόσιους λειτουργούς τους, παρά μόνο τις αρετές και τις δεξιότητές τους.
Άρθρο 6
Η ελευθερία είναι η δύναμη που έχει ο άνθρωπος να πράττει ό,τι δεν προσβάλλει τα δικαιώματα του άλλου: πηγή της ελευθερίας είναι η φύση, κανόνας της η δικαιοσύνη, προστάτης της ο νόμος. Το ηθικό της όριο συνοψίζεται σε αυτό το απόφθεγμα: Μην κάνεις στον άλλον αυτό που δε θέλεις να σου συμβεί.
Άρθρο 7
Το δικαίωμα να εκφράζει κάποιος τις σκέψεις και τις απόψεις του, είτε μέσω της φωνής του Τύπου, είτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο αυτός νομίζει, το δικαίωμα της ειρηνικής συνάθροισης, καθώς και αυτό της ελεύθερης άσκησης της θρησκείας, δεν μπορούν να απαγορευτούν. Η αναγκαιότητα έκφρασης αυτών των δικαιωμάτων προϋποθέτει είτε την παρουσία είτε την πρόσφατη ανάμνηση του δεσποτισμού.
Άρθρο 9
Ο νόμος πρέπει να προστατεύει τη δημόσια και την ατομική ελευθερία ενάντια στην καταπίεση αυτών που κυβερνούν.
Άρθρο 34
Ολόκληρο το κοινωνικό σώμα καταπιέζεται, όταν καταπιέζεται έστω και ένα μόνο μέλος του. Και κάθε μέλος καταπιέζεται, όταν καταπιέζεται ολόκληρο το κοινωνικό σώμα.
Μετάφραση: Βίκυ Λιακοπούλου
Επιμέλεια: Μάρκος Τσούμας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου